Planetozymal to zalążek planety, a w zasadzie protoplanety. To fragment pierwotnej materii, ciało niebieskie, które krąży wokół gwiazdy.
Planetozymale tworzą tzw. dysk protoplanetarny wirując wokół gwiazdy. Zderzają się i łączą w większe fragmenty, aż po długim czasie są w stanie, choć nie muszą przekształcić się w planetę z prawdziwego zdarzenia.
Jak duże mogą być planetozymale? Ich rozmiary wahają się w przedziale od kilku centymetrów do nawet 1000 km.
Planetozymalem jest m.in. sławny obiekt w kształcie bałwanka – (486958) Arrokoth (wcześniej zwany Ultima Thule) podróżujący przez przestrzeń w Pasie Kuipera. Na początku 2019 roku dotarła do niego sonda New Horizons. Arrokoth to najdalszy obiekt odwiedzony przez urządzenie wytworzone ludzką ręką.
Według naukowców ok. 4,5 mld lat temu z materii w postaci planetozymali krążącej wokół Słońca na drodze kondensacji powstała Ziemia.
Nie zawsze planetozymale potrafią utworzyć planety. Silne oddziaływanie grawitacyjne Jowisza, a także Marsa sprawiło, że materia krążąca wokół Słońca po orbicie pomiędzy nimi, nie była w stanie połączyć się w większe fragmenty. Kondensacja nie nastąpiła. Powstał obszar zwany głównym pasem planetoid z licznymi ciałami niebieskimi – planetoidami.